Za razliku od zapadnjačkih brzih obroka, koji su uglavnom replike ili varijacije na temu sendviča, recepti nekih od kineskih uličnih specijaliteta potiču iz daleke, čak drevne prošlosti

Meteorski privredni i infrastrukturni uspon Pekinga poslednjih decenija nije promenio odnos Pekinžana prema tradicionalnoj uličnoj hrani. Od sivih radničkih naselja na krajnjem zapadu grada, do luksuznog poslovnog distrikta Čaojang na istoku, na trotoarima se dimi i poslužuje ista ulična hrana. Pekinški obrok na ulici poseban je urbani žanr. Za razliku od zapadnjačke brze hrane, koja je uglavnom replika ili varijacija na temu sendviča, recepti nekih od kineskih uličnih specijaliteta potiču iz drevne prošlosti. Prava pokretna kuhinja sa pećnicom na gas ili ugalj, neophodnim sirovinama, uljem i začinima, na dva točka, klasična je urbana scena kineske prestonice. To je, po pravilu, izraubovan bicikl, prerađen u domaćoj radinosti tako da postane platforma za pretešku kuhinju, sa potrebnim ojačanjima i držačima. Ove pokretne kuhinje često imaju i sopstveni elektropogon, zgodan da se u slučaju potrebe čitavo malo preduzeće hitro premesti niz ulicu ili preko puta. Evo šta sve užurbaniji Pekinžani najradije doručkuju na ulici:

Žouđamo (Roujiamo)
Možda najstariji sendvič na svetu. Smatra se da poseban način na koji se priprema meso za njega, uglavnom svinjetina, uz dvadesetak dodataka, potiče iz doba dinastije Džou (1045. do 256. godine p. n. e.), a lepinja iz ere dinastije Ćin (221 – 206 p. n. e). Ovo jelo naroda Han preuzeli su kasnije muslimani, obogaćujući ga novom paletom začina i jagnjećim mesom.

Đanbing (Jianbing)
Najpoznatiji pekinški doručak. To je palačinka od pšeničnog brašna pržena sa jajetom i još sijaset dodataka, kao što su luk, fermentisani soja sos i drugi prilozi. Verzija ovog jela, koja potiče iz provincije Šandung, podrazumeva nešto deblju palačinku sa više zeleniša.

Lao Bejđing suen-naj (Lao Beijing Suannai)
Legendarni slatkasti pekinški jogurt u porcelanskim teglicama koje se recikliraju. Ispija se kroz slamčicu na licu mesta.

Tanghulu (Tanghulu)
Ražnjić sa špilovanim gloginjama je tradicionalan pekinški obrok, naročito u zimskim mesecima i tokom Kineske nove godine. Po ukusu, mogu da se dodaju i druge vrste voća, uz susam ili bez njega…

Kao čuen (Kao chuan’r)
Jedan od prvih uličnih delikatesa na koje se stranci u Pekingu naviknu su ražnjići sa jagnjetinom, poreklom sa zapada Kine, iz autonomnog regiona Sinđang. Red jagnjetine, red nešto masnijeg ovčjeg mesa, sve začinjeno ljutkastom paletom začina koji bude čežnju za Istokom.

Jutjao douđang (Youtiao doujiang)
Pekinške mekike, slano-slatkastog ukusa, duboko pržene u ulju… „Jutjao douđang“ doslovno znači nauljeni štap. Ovo je jedan od klasičnih doručaka u hutonzima. Pekinžani ih jedu sa svežim mlekom od soje, pa zapadnjaci ponekad zajedljivo primećuju da je posredi pekinška verzija kafe sa kroasanima.

Kao leng mjen (Kao leng mian)
Uvijene, u jajima zapečene hladne nudle. Jelo potiče iz severoistočne kineske provincije Hejlungđang. Sadrži luk i druge priloge.

NIN, jun 2016.